நம்மை நாமே படைத்துக் கொண்டோமோ? பதிவு 2

பிரபஞ்சம் எப்படி உருவானது என்பதில் இருந்து இப்பதிவை தொடங்குவோம்.

சூன்யம்    என்றும்  பரிபூரணம்       என்றும் அழைக்கப்படும்    ஒன்று    முதலில்  இருந்தது என்றும் சொல்லலாம்  அல்லது இல்லாமல் இருந்தது என்றும் சொல்லலாம்.

அந்த ஒன்றும் இல்லாத  அல்லது முழுமையான  ஒன்றுக்கு  ஆசை வருகிறது. அந்த ஆசையின் விளைவாக வானாகி, வாயுவாகி, நெருப்பாகி, நீராகி, மண்ணாகி, மனிதனாகி நிற்கிறோம்.

நாம் எந்த நிலையில் தொடங்கினோமோ    மீண்டும்    அந்த ஒன்றும் இல்லாத அல்லது  முழுமையான நிலையை அடைவதே நமது   இறுதி இலக்கு . நமது பிறப்பின் நோக்கமும் அதுதான். இடையிடையே சில இன்ப துன்பங்களை அனுபவிக்கின்றோம்  அவ்வளவே.

இதை புரிந்து கொண்டு பிறப்பறுக்க துணை புரிவதில் ஒன்று இன்று ஆன்மிகம் எனப்படுகிறது. நாளை இது அறிவியல் எனப்படும்.

துன்பப்படுவோம் என்று தெரிந்தே ஒரு செயலை நாம் செய்வோமா என்றால் செய்வோம் என்பது தான் உண்மை. ஏன் எனில் துன்பத்தில் இன்பமும் உண்டு...இன்பத்தில் துன்பமும் உண்டு.

ஒரு பெண் குழந்தை பெற்றுக்கொள்ள  விரும்புகிறாள்   , குழந்தை பிறக்கவில்லை என்றால் அதற்காக தவமாய் தவமிருக்கிறாள்...கருத்தரித்த  நாள் முதல் அவளுக்கு இன்பம் மற்றும் துன்பம். குழந்தையை சுமக்கிறாள், பெற்றெடுக்கிறாள்.   உயிரையே பணையம் வைப்பது போல் தான் இது.
பிறகு   அந்த குழந்தை வளர்க்க   எவ்வளவு சிரமப்படுகிறாள். அவளுக்கு இது  எல்லாம்  தெரியாதது  அல்ல  இருப்பினும்  விரும்பியே  இதை செய்கிறாள்.

சிலர் உண்டு ஏற்க்கனவே பார்த்த  படங்களை திரும்பி பார்ப்பார்கள். அது அவர்கள் மனதை பாரமாக்கும் , கண்ணீர் ததும்பும் ஆனால் மீண்டும் அந்த காட்சியை காண்பார்கள். அதிலும் அவர்களுக்கு ஒரு ஆனந்தம்.

அட  அது வெறும் சினிமாதானே இதற்க்கு ஏன் அழ வேண்டும்? அவர்கள் மகிழ்ச்சியாய் இருக்கும் பொழுது ஏன் நாமும் மகிழ்ச்சியாக இருக்க  வேண்டும்?. நகைச்சுவை  ஏற்ப்படுத்தினால்  ஏன் சிரிக்க வேண்டும்?

ஏன் எனில் அந்த சினிமாவோடு நாம் ஒன்றிவிடுகிறோம். சினிமா எனும் மாயையோடு ஐக்கியமாகிவிடுகிறோம்.

அதுபோலத்தான் சக்தி மிகுந்த நாம் பிறப்பெடுத்தாலும் இந்த உலக மாயையில் சிக்குண்டு இன்பப்படுகிறோம் துன்ப்படுகிறோம். நாம் யார் என்பதை  மாயையால் மறந்து விடுகிறோம். நாம் செல்ல வேண்டிய இடத்தை மறந்துவிட்டு  மாயையில், பிறவி சுழற்சியில் மாட்டிக் கொள்கிறோம்.

 நாம் மீண்டும் தொடக்கமான அந்த ஒன்றும் இல்லாத அல்லது முழுமையான் நிலையை அடையவேண்டும்.
எவ்வளவு சீக்கிரம் அடைகிறோமோ அவ்வளவு சீக்கிரம்  மாயையான இன்ப துன்பத்தில் இருந்து விடுதலை. இல்லை எனில் நாம் எதிலிருந்து வந்தோமோ அதுவே ஆட்டத்தை முடித்துக்கொள்வோம் என்று என்னும் வரை மாயை உலகம் உங்களுக்கு இன்பம் என்று நினைத்தால்  அப்படியே  இருந்து விடலாம்  :)

சென்ற பதிவில் நண்பர்கள் சிலர் பதிவு கொஞ்சம் புரிந்து கொஞ்சம் புரியாமல் உள்ளது என்றனர். முழுவதும் குழப்பிவிடலாம் என்று இந்த பதிவு :)

அடுத்த பதிவில் கொலை, கொள்ளை, வன்புணர்வுகளுக்கும்     ஒருவரின்  ஆசைக்கும் என்ன சம்பந்தம்  என்று அலசுவோம்.

பின்குறிப்பு: இந்த பதிவில் இருக்கும் கருத்துக்கள் அத்வைத சித்தாந்தத்தின்  தாக்கத்தாலும் எனது புரிதலாலும் ஏற்ப்பட்டவை.

நம்மை நாமே படைத்துக் கொண்டோமோ?

நம்மை வேறு யாரும் படைக்கவில்லை நாம்தான் படைத்துக்கொண்டோம் என்றால் உங்களில் எத்தனை பேர் நம்புவீர்கள்  என தெரியவில்லை.
ஆனால் உண்மை இதுவாக இருக்க வாய்ப்புகள் மிக மிக அதிகம்.

என்னை நான் படைத்துக்கொண்டால்,அவ்வளவு சக்தி எனக்கு இருந்தால்  நான் ஏன் இவ்வளவு துன்பங்களை  அனுபவிக்கின்றேன்/அனுபவிக்கப்போகிறேன்   என்று நீங்கள் கேட்கலாம்.

அதற்க்கான பதிலும் உங்களிடம்தான் உள்ளது.
பிறப்பு என்பது துன்பத்தை தரும்  என்று உணர்ந்தே தான் நாம் பிறப்பெடுத்தோம்.  நான் அப்படி இல்லை என்று உங்களால் மறுக்க முடியாது.

உங்கள்  வாழ்வின் துயரத்திற்கு நீங்கள் தான் காரணம் என்று ஏற்றுக்கொள்கிறீர்களா? ஏற்றுக்கொள்ளும் பக்குவம் இருந்தால் இந்த கருத்தியலோடு நீங்கள் ஒத்துப்போகலாம். இல்லையென்றால் மறுப்பீர்கள்.

நீங்கள் சற்று ஆழமாக,பொறுமையாக   சிந்தித்து பாருங்கள். நீங்கள் எதை உங்களுக்கு பிடிக்கும் என்று செய்கிறீர்களோ/நினைக்கிறீர்களோ  அதனாலாயே உங்களுக்கு பிரச்சனையும் வரும்.

உங்களுக்கு இனிப்பு பிடிக்கும் நிறைய  உண்டால் பல வியாதிகள்.
வேலைக்கு சென்றால் உங்களது துன்பம் நீங்கிவிடும் என்று நினைக்கிறீர்கள்...ஆனால் அங்கேயும் துன்பம்.

பணம் நிறைய கிடைத்தால் இன்பம் என நினைக்கின்றீர்கள் ஆனால் உங்களின் பணத்தாலும் உங்களுக்கு துன்பம்.

காதலி கிடைத்தால், திருமணம் நடந்தால்  இன்பம் என நினைக்கின்றீர்கள் ஆனால் அதனாலும் துன்பம்.

குழந்தை பிறந்தால் இன்பம் என நினைக்கின்றீர்கள் பிறகு அதனாலும் துன்பம்.


எந்த ஒரு விடயத்தை எடுத்தாலும் இது உங்களுக்கு பொருந்தும்.

சிறு  வயதில் சீக்கிரம்  வளரவேண்டும்  என்று நினைப்பீர்கள்  வளர்ந்து விட்டால் குழந்தையாகவே இருந்திருக்க கூடாதா என்று நினைப்பீர்கள்.

வாலிபத்தில் ஆணவத்தில் திரிந்துவிட்டு வயதானவுடன்  தான் நடக்க,உபாதைகள் கழிக்க கூட பிறர் துணை தேவைப்படுகிறது....என்னே கொடுமை?

இன்பம் என்பது துன்பத்தில் தான் முடியும். இதனால் தான் புத்தன் ஆசையே அனைத்துக்கும் காரணம் என்றானோ?

ஆசைதான் நம் பிறப்புக்கு காரணம்.

உன் பிறப்புக்கு காரணம் உன் பெற்றோர்கள் ஆசை மட்டும் அல்ல உன் ஆசையும் தான். உன் குழந்தையின் பிறப்புக்கு காரணம் உன் ஆசை மட்டும் அல்ல அவன் ஆசையும் தான்.

நான்,நீ, நாம், அவன், அவள், அது என எல்லாவற்றின் மூலமும் ஒன்று என்று புரியும்பொழுது,உணரும்பொழுது  நம்மை படைத்தது நாமே என்பதும் புரியலாம்,உணரலாம். எனக்கும்தான்.